Hi Sylvia, zou je ons wat meer kunnen vertellen over de situatie van je moeder en wat dat met jou doet?
Mijn moeder woont ver weg, en het is lastig om voor haar te zorgen op afstand. Ze voelt zich eenzaam en ik voel me machteloos omdat ik niet altijd fysiek aanwezig kan zijn. Het is een constante strijd om de balans te vinden tussen mijn eigen leven hier en mijn verantwoordelijkheden als dochter.
En hoe combineer je dat met het dagelijkse leven?
Het is een dagelijkse uitdaging. Mijn werk en gezin eisen veel van mijn tijd op, waardoor ik niet zo vaak bij mijn moeder kan zijn als ik zou willen. Ik moet meerdere ballen in de lucht houden en dan is er nog de fysieke afstand. Dat maakt het niet makkelijk.
Welke hulp krijg je hierbij?
Ik heb geprobeerd lokale diensten en gemeenschapsorganisaties te vinden die ondersteuning bieden, maar het blijft moeilijk. Telefonisch contact en videobellen zijn de manieren waarop we verbonden blijven, maar dat is natuurlijk niet hetzelfde als fysiek aanwezig zijn. Dat doe ik zoveel mogelijk, maar het voelt met name doordeweeks toch alsof ik tekort schiet.
Voel je je daar weleens schuldig over?
Jazeker. Kijk, ik doe wat ik kan en ik kan ook niet constant bij haar zijn. En ik heb zelf een gezin waar ik voor moet zorgen, dat weet mijn moeder ook. Zij neemt me ook niets kwalijk, maar ik weet gewoon dat ze eenzaam is en dat wringt.
Welk advies zou je anderen (of misschien wel jezelf) willen geven?
Het besef dat je het niet allemaal alleen hoeft te doen helpt mij altijd. En zoek hulp in de buurt. Lokale bronnen bijvoorbeeld, die ook weer een eigen netwerk hebben. En blijf goed communiceren met je geliefde over de beperkingen die er zijn en probeer samen naar creatieve oplossingen te kijken. Die gesprekken brengen ook heel veel en dat is mooi.
Bedankt voor het delen van je ervaringen Sylvia!